Δεν ξέρω γιατί γράφω... τα πλήκτρα πατιούνται μόνα τους...αυτόματη κίνηση πλέον..
Μάλλον για να ποστάρω αυτή τη φώτο..
Μαγεία...
Έχουν αρχίσει τα δύσκολα, το νιώθω..
παίρνω ένα δρόμο χωρίς επιστροφή..
πρέπει να φανώ δυνατή, είμαι δυνατή..
Αύριο δευτέρα αρχίζουν οι υποχρεώσεις πάλι..
Πφφ...
Μένουμε ίδιοι, αλλάζοντας..
πως πάει άραγε αυτό??
νιώθω να αλλάζω και δεν έχω σημείο αναφοράς...απλά..στροβιλίζονται όλα...
και εγώ να προσεύοχομαι να σταματήσει αυτό το τρενάκι γιατί θα ξεράσω...
Αλλαγή...
Δύσκολη λέξη, ύπουλη..
Άλλοι σου λένε είναι για καλό, άλλοι για κακό..
θέλω να βάψω τα μαλλιά μου, να μια αλλαγή για καλό..
θέλω να φύγει αυτή η μελαγχολία που έχει καθίσει πάνω μου και δεν ξεκολλάει..να μια αλλαγή για καλό..
θέλω να σε βγάλω απο τη ζωή μου, να βρω το κουράγιο να υψώσω ανάστημα..να μια αλλαγή για κακό..
Ρουτίνα...
μια κατάσταση την οποία προσπαθούσα χρόνια να αποφύγω, και κορόιδευα εννοείται, και τώρα έχει γίνει τρόπος ζωής...όταν παψεις να ταξιδεύεις, έστω και με το μυαλό να πετάς σε άγνωστα μέρη, τότε παύεις να ζεις...
Συμβιβασμός...
χωρίς υπρεβολές, η ζωή μου όλη.
No further comments.
Έρωτας...
χα, εδώ πιάσαμε λαβράκι..
Έρωτας ζητείται! να με βγάλει απο τη μιζέρια μου...
Μην ξημερώνεις νύχτα, έτσι κι αλλιώς, θα ξημερώσει άλλη μια Δευτέρα...σαν όλες τις άλλες..
