Αγαπημένα τετράστιχα....Part 1

Υπάρχουν κάτι βράδια, που είσαι μόνος σπίτι, που είσαι καλά, αλλά τη μελαγχολία την αποζητάς βρε παιδί μου...θα βάλεις να παίξει ένας Μιχαλάκης, ένας Αλκίνοος....τι να λέμε τώρα... κάτι τέτοιες βραδιές λοιπόν, να τι ακούω εγώ...

Δεν είναι έτσι η καρδιά, δεν έχει για όλους ανοιχτά... Έρχονται, φεύγουν οι έρωτες μα εσύ είσαι πάντα μέσα....

Γι' αυτό κι εγώ, θα κοιμηθώ, με το παράθυρο ανοιχτό, να μετρηθώ με τη ζωή που μου 'χει μείνει... Γι' αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ, κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ, θα νικηθώ μ' έναν καφέ και μια ασπιρίνη.....

Κανέναν άλλον, δεν έχω βρει ακόμα...Να μου αλλάζει στον ουρανό το χρώμα......

Σε θέλω πολύ
απόψε που όλα μικραίνουν
και οι ώρες πεθαίνουν
κοιτάζω το χρόνο να λιώνει

Να ρθεις να με βρεις
γιατί όλα σε θέλουν
σε θέλει και η νύχτα
σαν μέρα που λάμπει
και σπέρνει τον κόσμο ξανά

Να ρθείς να με βρεις
γιατί δεν αντέχω ακόμα μιαν ώρα
χαρά δεν ζητώ και ούτε λύπη αντέχω
εσένα αν δεν έχω εδώ

Το εδώ πουθενά
το τώρα ποτέ
αν δεν έρθεις η θάλασσα πλάνη
τα γέλια μας λάθος
κι οι φίλοι δεν είδαν
και οι δρόμοι στο τίποτα
απόψε εάν δεν έρθεις εδώ

Να ρθεις...

Ότι κι αν γίνει ένα να λες, πως μ'αγαπάς χίλιες φορές, πως μ'αγαπάς χίλιες φορές.... και εγώ, εσένα....

Όσο αγαπάω μένω πίσω...κι όλο μ' αφήνεις, να σ' αφήσω..

Θέλω τη μέρα που θα φύγεις, απ' το πρωί να μου γελάς......

Αυτή η μυρωδιά απο γαζία, αυτή η τυραννία......

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει, σε ένα χάδι θα σου τα δώσω... κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω..μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό...

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες, βασιλεύουν οι μάγισσες....

συνεχίζεται....

Πράσινο τερατάκι. Όβερ.

Μαύρα σύννεφα...πάνω από κάτι τόσο όμορφο όσο εσύ και η σχέση που έχουμε...
αυτή η ικανότητα του ανθρώπου βρε παιδί μου, η τάση να οδηγεί οτιδήποτε όμορφο υπάρχει στη ζωή του προς την καταστροφή...δεν θα την καταλάβω ποτέ...τόση ένταση σήμερα...και γιατί? χωρίς λόγο....

εσύ δεν έκανες ΤΊΠΟΤΑ δε σε κατηγορώ ούτε στιγμή. εγώ φταίω και οι ψυχαναγκαστικές σκέψεις μου, οι ανασφάλειες μου το φτωχό εγώ μου και το ισχυρό υπερεγώ μου. και αυτά γιατί? γιατί έτσι....γιατί ο εαυτούλης μου θεώρησε πως όχι ρε πούστη, πολύ καλά τα πας τελευταία, ας έρθει κι ένα μαύρο σύννεφο και στη δική σου σχέση..καιρός είναι...

αλλά η ειρωνεία ποια είναι! πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα! πως τα δημιουργείς μόνος σου οεο! δηλαδή έλεος!!!! μαλακία δηλαδή!

ηρέμησε...πιες λίγο νερό, σκέψου. καθάρισε λαιμό, ανάπνευσε. λίγο πιο καθαυτή η σκέψη τώρα.

Ξέρεις, αφού ξέρεις λέμε. Ξέρεις τι νιώθει για σένα. το Ξέρεις. το Νιώθεις. και το Πιστεύεις. επομένως????.......

Η αιώνια κυκλοθυμία μου?

η τάση μου να ψάχνω λάκκους??

το ταλέντο μου να τους δημιουργώ εκεί που δεν υπάρχουν???

Δεν ξέρω...

ίσως μια πανίσχυρη δύναμη που μας παρασέρνει και μας οδηγεί στην αρχική μας κατάσταση...τη μοναξιά...ίσως μια ροπή, μια τάση για μοναδικότητα....ίσως..ίσως..ίσως.......

ίσως απλά ενδόμυχες σκέψεις μιας ερωτευμένης κοπέλας....