Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Η άριστη τέχνη της λήθης

Πόσο εύκολα μπορεί ένας άνθρωπος να ξεχάσει? Πόσο χρόνο χρειάζεται? Πέντε λεπτά? Μια βδομάδα? Ένα μήνα? Έξι μήνες? Ένα χρόνο?
Πόσο καιρό χρειάζεται μια πληγή για να κλείσει? Μήπως δεν κλείνει ποτέ?

Πόσο εύκολα μπορείς να διαγράψεις έναν άνθρωπο? Και πόσο εύκολα μπορούν να σε διαγράψουν οι άλλοι? Αρκεί μόνο να φύγεις χίλια χιλιόμετρα μακριά? Αυτό μόνο? Ή μήπως όσο μακριά και αν πας, κάποια πράγματα δε φεύγουν ποτέ? Σα σημάδια? Σα μελανιές? Αποτυπώματα στο μυαλό σου...
Που ότι και αν κάνεις, θα σε κυνηγάνε σαν φαντάσματα? Για να σου θυμίζουν ότι έφυγες ή ότι έφυγαν .. ότι όσο και αν προσπαθείς να τα διώξεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου, εκείνα μια ζωή θα έρχονται στο μπροστά και πάντα ακάλεστα? Χωρίς να τα έχεις ζητήσει, χωρίς να τα χρειάζεσαι...

Και πότε πιστεύεις ότι οι άλλοι σε ξέχασαν? Όταν πάψουν να σου στέλνουν μηνύματα? Όταν πάψουν να απαντούν στα δικά σου? Όταν πάψουν να σε σκέφτονται ?Πότε??

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Ημέρα 22η Είδη ανθρώπων

Είδα πρόσφατα ξανά το Slumdog Millionaire. Και θυμήθηκα την ατάκα "Υπάρχουν μόνο δύο ειδών άνθρωποι: οι καλοί και οι κακοί".

Καταλαβαίνεις πόσων ειδών άνθρωποι υπάρχουν, μόνο όταν εκτεθείς μαζί τους, στο ίδιο περιβάλλον σε δύσκολες συνθήκες. Εκεί, ακόμη και αν θέλει να κρυφτεί κάποιος, πολύ απλά δεν μπορεί. Δεν υπάρχουν μόνο οι δυνατοί, οι αδύναμοι, οι όμορφοι, οι άσχημοι, οι σκληροί, οι αισιόδοξοι....όχι...

Υπάρχουν οι σκιές..που σε ακολουθούν όπου πηγαίνεις γιατί δεν έχουν μάθει να οδηγούν..

Υπάρχουν οι κατάφωροι ρατσιστές..που περίμενες πως σαν είδος θα έχουν εκλείψει αλλά υπάρχουν ανάμεσα μας...

Υπάρχουν οι φοβητσιάρηδες.. που δεν τολμούν να αφήσουν την ακτή για να γνωρίσουν άλλες παραλίες..και απλά πλατσουρίζουν μόνοι τους στα γνώριμα νερά...

Αυτοί που με ξάφνιασαν πιο πολύ από όλους όμως, είναι οι εντελώς καμμένοι..αυτοί που έχουν υποφέρει άπειρα, που τους έχουν πληγώσει, που είναι λες και η μοίρα τους έχει κρατημένα από κάποια προηγούμενη ζωή...αυτοί είναι οι πιο γνήσιοι, οι πιο άνετοι, οι πιο ειλικρινείς, οι πιο σκληροί κι αδύναμοι μαζί, οι πιο περήφανοι και οι πιο άνθρωποι από όλους...

Εγώ? Εγώ που μπαίνω ? :/ Χμ....

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Ημέρα 15η

Οι λυκοφιλίες δεν με ενδιέφεραν ποτέ. Μόνο επιφάνεια. Ουσία πουθενά. Περιποιημένο περιτύλιγμα και το περιεχόμενο απόν. Πως είναι δυνατόν? Γιατί κάποιοι άνθρωποι να είναι πρόβατα?

Θα μου πεις άλλοι είναι λιοντάρια, άλλοι τίγρεις, άλλοι πουλιά και άλλοι πρόβατα, απ 'όλα έχει ο μπαχτσές. Γιατί έτυχαν σε μένα τα πρόβατα όμως οεο?

Δείξε μου ότι έχεις έρθει εδώ για να δώσεις κάτι. Να προσπαθήσεις για κάτι. Να γνωρίσεις κάτι. Να μάθεις κάτι. Παλιότερα τα χλεύαζα τα περί leader και follower. Τώρα απλά βλέπω ότι μ' ακολουθούν όσο μακριά και αν πάω.

Άλλη μια άσπρη μέρα ξημέρωσε με προοπτικές επιτυχίας. Βόλτα και ξενάγηση και μαμ και όλα καλά. Άντε να δούμε.

Υ.Γ. Δεν ξέρω αν βγάζω γρήγορα συμπεράσματα, πάντως κι αυτό από αλλού το κληρονόμησα.