Ξέρω ότι θα είναι άλλη μια αφόρητη εβδομάδα. Άλλη μια δύσκολη Δευτέρα. Όμως θα βρω το κουράγιο να την αντέξω.
Το καινούριο μαλακτικό ρούχων μυρίζει τέλεια, ο καφές μυρίζει σε όλο το σπίτι και το φαγητό στης Φωτεινής ήταν απίστευτο. Ο γάτος μου αδυνάτισε και μου κάνει ζουζουνιές. Από αυτά θα κρατηθώ. Τις αισθήσεις μου. Και θα τα καταφέρω. Ειδικά τώρα που έχω ένα πλάνο σωτηρίας στο μυαλό μου. Από μικρά και απλά πράγματα.
Τόσος καιρός, τόσες σκέψεις, τόσες στιγμές χαμένες γιατί είσαι ακόμη εδώ. Είσαι μέσα μου, δίπλα μου. Προσπαθώ, αλήθεια. Προσπαθώ πολύ να σε βγάλω από το σύστημα μου. Να σε απομυθοποιήσω. Να σε μισήσω. Να σε κάνω άλλον έναν άνθρωπο της ζωής μου. Πόσο δύσκολο να είναι πια;
Η δική μου πλευρά είναι πολύ διαφορετική από τη δική σου βλέπεις. Εσύ, είτε το θέλω είτε όχι, το ξεκαθάρισες. Είσαι αλλού. Όχι απαραίτητα σε κάποιον άλλο άνθρωπο. Το μυαλό σου πετάει. Απλά όχι προς τη δική μου κατεύθυνση. Σε σχέση με το δικό μου που είναι ακόμη φόρτσα προς το δικό σου...
Είμαι δική σου όλο αυτό τον καιρό, το ξέρεις... Γιατί δεν με βοηθάς; Ξέρεις τη δική μου πλευρά. Το να μη διαλέγεις πλευρά, είναι πλευρά;;
Όσο κι αν το προσπαθώ, δεν μπορώ να σε βγάλω από μέσα μου. Η αλήθεια είναι πως δε θέλω. Μ' ακούς; Ελπίζω να το διαβάζεις αυτό, είναι για σένα. Δεν θέλω να σε βγάλω από μέσα μου.
