Είδα πρόσφατα ξανά το Slumdog Millionaire. Και θυμήθηκα την ατάκα "Υπάρχουν μόνο δύο ειδών άνθρωποι: οι καλοί και οι κακοί".
Καταλαβαίνεις πόσων ειδών άνθρωποι υπάρχουν, μόνο όταν εκτεθείς μαζί τους, στο ίδιο περιβάλλον σε δύσκολες συνθήκες. Εκεί, ακόμη και αν θέλει να κρυφτεί κάποιος, πολύ απλά δεν μπορεί. Δεν υπάρχουν μόνο οι δυνατοί, οι αδύναμοι, οι όμορφοι, οι άσχημοι, οι σκληροί, οι αισιόδοξοι....όχι...
Υπάρχουν οι σκιές..που σε ακολουθούν όπου πηγαίνεις γιατί δεν έχουν μάθει να οδηγούν..
Υπάρχουν οι κατάφωροι ρατσιστές..που περίμενες πως σαν είδος θα έχουν εκλείψει αλλά υπάρχουν ανάμεσα μας...
Υπάρχουν οι φοβητσιάρηδες.. που δεν τολμούν να αφήσουν την ακτή για να γνωρίσουν άλλες παραλίες..και απλά πλατσουρίζουν μόνοι τους στα γνώριμα νερά...
Αυτοί που με ξάφνιασαν πιο πολύ από όλους όμως, είναι οι εντελώς καμμένοι..αυτοί που έχουν υποφέρει άπειρα, που τους έχουν πληγώσει, που είναι λες και η μοίρα τους έχει κρατημένα από κάποια προηγούμενη ζωή...αυτοί είναι οι πιο γνήσιοι, οι πιο άνετοι, οι πιο ειλικρινείς, οι πιο σκληροί κι αδύναμοι μαζί, οι πιο περήφανοι και οι πιο άνθρωποι από όλους...
Εγώ? Εγώ που μπαίνω ? :/ Χμ....
Καταλαβαίνεις πόσων ειδών άνθρωποι υπάρχουν, μόνο όταν εκτεθείς μαζί τους, στο ίδιο περιβάλλον σε δύσκολες συνθήκες. Εκεί, ακόμη και αν θέλει να κρυφτεί κάποιος, πολύ απλά δεν μπορεί. Δεν υπάρχουν μόνο οι δυνατοί, οι αδύναμοι, οι όμορφοι, οι άσχημοι, οι σκληροί, οι αισιόδοξοι....όχι...
Υπάρχουν οι σκιές..που σε ακολουθούν όπου πηγαίνεις γιατί δεν έχουν μάθει να οδηγούν..
Υπάρχουν οι κατάφωροι ρατσιστές..που περίμενες πως σαν είδος θα έχουν εκλείψει αλλά υπάρχουν ανάμεσα μας...
Υπάρχουν οι φοβητσιάρηδες.. που δεν τολμούν να αφήσουν την ακτή για να γνωρίσουν άλλες παραλίες..και απλά πλατσουρίζουν μόνοι τους στα γνώριμα νερά...
Αυτοί που με ξάφνιασαν πιο πολύ από όλους όμως, είναι οι εντελώς καμμένοι..αυτοί που έχουν υποφέρει άπειρα, που τους έχουν πληγώσει, που είναι λες και η μοίρα τους έχει κρατημένα από κάποια προηγούμενη ζωή...αυτοί είναι οι πιο γνήσιοι, οι πιο άνετοι, οι πιο ειλικρινείς, οι πιο σκληροί κι αδύναμοι μαζί, οι πιο περήφανοι και οι πιο άνθρωποι από όλους...
Εγώ? Εγώ που μπαίνω ? :/ Χμ....
2 σχόλια:
Απλά επειδή οι άνθρωποι κάνουν άσχημα πράγματα δεν σημαίνει αυτόματα ότι είναι και κακοί άνθρωποι. Γενικά κάποιες καταστάσεις διαμορφώνουν τη συμπεριφορά μας, κάποιες φορές χωρίς να το καταλάβουμε κιόλας.
Επομένως, δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να βάλεις τον εαυτό σου σε μια κατηγορία. Είσαι αυτή που είσαι, με τα λάθη σου και τα σωστά σου.
την καλησπέρα μου!
Υ.Γ.: Και εγώ όταν είχα πάει Φινλανδία μετρούσα τις μέρες...κάποια στιγμή έχασα το λογαριασμό βέβαια...
Καλησπέρα και σε σένα! Συμφωνώ πως δεν χρειάζεται να μπαίνουν οι άνθρωποι σε κατηγορίες. Τα καλούπια γενικότερα με εκνευρίζουν πολύ. Όταν όμως εμφανίζονται κάποιες συμπεριφορές αρκετά συχνά, στα άπειρα μάτια φαίνεται σαν ένας και αυτός χαρακτήρας..
Δημοσίευση σχολίου