άλλη μια Δευτέρα....

Δεν ξέρω γιατί γράφω... τα πλήκτρα πατιούνται μόνα τους...αυτόματη κίνηση πλέον..

Μάλλον για να ποστάρω αυτή τη φώτο..

Μαγεία...

Έχουν αρχίσει τα δύσκολα, το νιώθω..

παίρνω ένα δρόμο χωρίς επιστροφή..

πρέπει να φανώ δυνατή, είμαι δυνατή..

Αύριο δευτέρα αρχίζουν οι υποχρεώσεις πάλι..

Πφφ...

Μένουμε ίδιοι, αλλάζοντας..

πως πάει άραγε αυτό??

νιώθω να αλλάζω και δεν έχω σημείο αναφοράς...απλά..στροβιλίζονται όλα...

και εγώ να προσεύοχομαι να σταματήσει αυτό το τρενάκι γιατί θα ξεράσω...

Αλλαγή...

Δύσκολη λέξη, ύπουλη..

Άλλοι σου λένε είναι για καλό, άλλοι για κακό..

θέλω να βάψω τα μαλλιά μου, να μια αλλαγή για καλό..

θέλω να φύγει αυτή η μελαγχολία που έχει καθίσει πάνω μου και δεν ξεκολλάει..να μια αλλαγή για καλό..

θέλω να σε βγάλω απο τη ζωή μου, να βρω το κουράγιο να υψώσω ανάστημα..να μια αλλαγή για κακό..

Ρουτίνα...

μια κατάσταση την οποία προσπαθούσα χρόνια να αποφύγω, και κορόιδευα εννοείται, και τώρα έχει γίνει τρόπος ζωής...όταν παψεις να ταξιδεύεις, έστω και με το μυαλό να πετάς σε άγνωστα μέρη, τότε παύεις να ζεις...

Συμβιβασμός...

χωρίς υπρεβολές, η ζωή μου όλη.

No further comments.

Έρωτας...

χα, εδώ πιάσαμε λαβράκι..

Έρωτας ζητείται! να με βγάλει απο τη μιζέρια μου...

Μην ξημερώνεις νύχτα, έτσι κι αλλιώς, θα ξημερώσει άλλη μια Δευτέρα...σαν όλες τις άλλες..

Γιατί όταν λείπεις εσύ...

..Το σπίτι μοιάζει διαφορετικό...είναι διαφορετικό..
..Μαγειρεύω για μένα μόνο, και το φαγητό μένει..
..Δεν υπάρχει κάποιος να ακούω την αναπνοή του το βράδυ και να ηρεμώ..
..ανοία...
..Εντελώς χύμα κατάσταση όμως...

..Δεν υπάρχει λόγος να γυρίσω νωρίς στο σπίτι και κοπροσκυλιάζω άδικα μέχρι αργά..
..δεν έχω όρεξη για τίποτα...
..κάθομαι και κοιτάω το ταβάνι...
..ακούω μουσική και σε σκέφτομαι..
..όλα μάταια..
..οι νότες παραμένουν νότες, δεν μεταμορφώνονται...
..ακόμη και ο λαβ, είναι απλά ένας σταθμός..

..Γιατί όταν λείπεις εσύ, λείπω και εγώ...

Δεν με αγάπησες ποτέ όπως θα ήθελα να αγαπηθώ..

Χθες το βράδυ, εκεί που ο Μορφέας ετοιμαζόταν να με πάρει στην αγκαλιά του, μια σκέψη ήρθε στο μυαλό μου και με κράτησε ξύπνια για πολλή ώρα...

Δεν με αγάπησες ποτέ όπως θα ήθελα να αγαπηθώ..

Δεν με έκανες ποτέ να νιώσω πως είμαι μοναδική..πως ο κόσμος είναι όμορφος γιατί απλά υπάρχω εγώ για να σου ομορφαίνω τη ζωή...

Δεν με έκανες ποτέ να νιώσω πως είμαι το πλάσμα που σε ολοκληρώνει, που πλησιάζει έστω την ολοκλήρωση..

Δεν με έκανες να νιώσω ποτέ τόσο ποθητή, ώστε ολόκληρο το κορμί σου να παίρνει φωτιά στο άγγιγμα μου..

Και όλα αυτά..τη στιγμή που εγώ έδωσα και την ψυχή μου για σένα..που τα παράτησα όλα για να είσαι εσύ καλά.. για να είμαστε μαζί..

Που και μόνο στο βλέμμα σου καιγόμουν...που στο φιλί σου αναριγούσα ολόκληρη... που το χαμόγελο σου απλά έφερνε τον ουρανό στη γη...

Ήταν όλα άδικα τελικά??

Αληθεύει λοιπόν... Πάντα ο ένας αγαπάει πιο πολύ απο τον άλλον...όχι και τέτοια διαφορά όμως ρε φίλε....

Δεν είσαι για μένα, φοβάσαι ν' αγαπάς μωρό μου...

Τόσο απλά. Το ξέρεις, στο έχω πει.. Στην πρώτη ευκαιρία που θα βρω, θα φύγω μακριά.. μπας και αφήσω πίσω μου ότι με κρατάει στο βυθό και βγω στην επιφάνεια..
Με ενοχλεί η τόση εγωπάθεια..δες και τον άλλο, τι νιώθει, την άλλη πλευρά τέλος πάντων!
Τι σκατά, χάθηκε όλη η περιέργεια για το ευ ζην του άλλου? Δεν είσαι ευτυχισμένος αν είναι και ο άλλος? Γιατί ολοι κοιτάνε να είναι εκείνοι καλά, ακόμη κι αν χρειαστεί να πατήσουν επί πτωμάτων? Πφφ...

Άφησε με.....

Απλά άσε με γαμώτο.. άφησε με ελεύθερη...με πνίγεις, με κρατάς πίσω...
Θέλω να πετάξω! Θέλω να λυτρωθώ απο τα δεσμά σου... Δεν μπορώ άλλο, μ'ακούς? Δεν μπορώ...

Θα με καταστράψει η ασυνέπεια σου.. θέλω να αναπνέυσω μόνη μου..

Swing of emotions.... Falling IN and OUT of Love....

Τη μια μέρα σ'αγαπώ, την άλλη σε μισώ...

Περιμένω μήνυμα σου με το κινητό στο χέρι στο μπάνιο, στην κουζίνα, στο ψιλικατζίδικο, στο γυμναστήριο... ή όταν μου στέλνεις, δε σου απαντάω για ώρες..

Σου γράφω ποιηματάκια, και μετά τα στέλνω αλλού μπας και εξιλεωθώ...

Είσαι τόσο πολύ μέσα στον οργανισμό μου που δεν αντέχω άλλο!!

Και το χειρότερο? Ups and Downs...συνέχεια...συνέχεια όμως!!!!!!

Κανονίζουμε να βγούμε και γίνομαι όμορφη για σένα, και ξαφνικά τρώω την ξενέρα της ζωής μου και δε θέλω να σε βλέπω στα μάτια μου..

I will never be your stepping stone...

Τραγουδάω στον εαυτό μου μπας και το πιστέψω.. Κάποιος μου είπε πως ήρθε η ώρα για το "back to daylight"... Επιστροφή στα καλά, στις ευχαριστές στιγμές, στο περνώ και μόνη μου καλά, στο δε βαριέσαι, τι είχαμε, τι χάσαμε...

Αλλά...να...κοίτα δηλαδή....εχμ...πως να το πω.... ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΣΕΝΑ!!!! και αυτό πονάει...

Ονειρέψου με, μα μη μ'αγγίζεις. . . .

Μη μ'αγγίζεις σου λέω. . . Πονάει. . Κάθε φορά και περισσότερο. . .

Όσο κι αν λαχταράω να αγγίξω τα δυο σου χείλη, όσο κι αν σε ονειρεύομαι κάθε βράδυ, δε θέλω άλλο πόνο. . . Φτάνει. . .

Θέλω να είμαι καλά, μ'ακούς? Πως θα το κάνω αυτό?? Ε?

Πφ. . . .

Πόσο θα΄θελα να πω, πως σε ξεπέρασα. . . . . . Εις μάτην.

Still in love. Always.

Σ΄ έχω βρει και σε χάνω.....

Σ' έχω βρει και σε χάνω
δανεική παρουσία
έχω τόσα να κάνω
και δεν έχουν ουσία

Οπου είσαι πηγαίνω
δίχως λόγο να πάω
με τους φίλους σου βγαίνω
επαφή να κρατάω

Κάποιες μέρες ακούω
στη σιωπή τη φωνή σου
πάνε μέρες που λείπεις
κι είμαι ακόμα μαζί σου

Σε ρωτάω τι έχεις
και σου λέω καλημέρα
σ'αγαπάω μην τρέχεις
είσ' ακόμα εδώ πέρα

Προσπαθώ να ξεχάσω
όμως κάτι συμβαίνει
ό,τι όμορφο πιάσω
να το δεις περιμένει

Σ΄ έχω βρει και σε χάνω.
Σ' έχω βρει...Και σε χάνω...

Σ΄έχω βρει και σε χάνω
σταθερή μου αξία
η ζωή μου σε τάξη
κι η καρδιά σ' αταξία.

Έχεις γίνει συνήθεια
και το μόνιμο θέμα
σου δανείζω αλήθεια
να πληρώνεις το ψέμα.

Κάποιες νύχτες στους δρόμους
σε τρακάρω τυχαία
είν' αμάξια οι μόνοι
και οι σχέσεις τροχαία.

Στα παλιά μας τα στέκια
όπως πάντα συχνάζω
είχα πει πως θ' αλλάξω
κι όσο αλλάζω σου μοιάζω...

Σ΄ έχω βρει και σε χάνω.
Σ' έχω βρει...Και σε χάνω...
Σ΄έχω βρει και σε χάνω...

Στόχος Νούμερο Ένα: Εγώ πάνω από όλα

Είναι πραγματικά άσχημο να νιώθεις πως έχεις χάσει τον εαυτό σου. Για αυτό και εγώ ξεκίνησα μια διαδικασία ανεύρεσης εαυτού, θέτοντας κάποιους στόχους.

Ο πρώτος και βασικότερος στόχος είναι να συνειδητοποιήσω τις ανάγκες μου και να τους δώσω το χώρο που χρειάζονται για να εκφραστούν. Πάνω απο όλα θα πρέπει να βάζω την ψυχική ευημερία μου καθώς αυτή θα επιφέρει ευημερία και στους γύρω μου. Αν είμαι καλά, μπορώ να αλληλεπιδρώ και καλά.

Επομένως, απο σήμερα, λέω ναι σε οτι θέλω, απαιτώντας ότι είναι δικό μου ή μου αξίζει.

Τέρμα τα κορόϊδα κύριε μου.

Εκπληρώνω τις επιθυμίες μου και δεν αφήνω κανένα να μου χαλάει τη διάθεση. Δηλώνω ξεκάθαρα τι θέλω και δεν είμαι θύμα κανενός. Οι αποφάσεις μου είναι δικές μου και δέχομαι τις συνέπειες τους, δεν προσπαθώ να κρυφτώ απο αυτές.

Είναι καιρός να μεγαλώσω και να πάψω να κρύβομαι πίσω απο το δάχτυλο μου.

I'm back.

Ζητείται εαυτός...

Υπάρχουν μέρες που δεν με αναγνωρίζω.. που να έχω πάει άραγε...?

Ζητείται ο εαυτός μου.. Μήπως τον είδε κανείς??

Έδώ και κάποιες μέρες, δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα,δεν μπορώ να βρω ευχαρίστηση σε τίποτα και κανείς δεν είναι ικανός να μου τραβήξει το ενδιαφέρον.
Θέλω να αγαπήσω τη ζωή ξανά!!!! Είμαι μικρή ακόμη!!!!

Από την άλλη, όταν προσπαθώ να σκεφτώ αισιόδοξα,λέω πως είναι ευκαιρία να δημιουργήσω ένα καλύτερο εγώ, που να μου αρέσει περισσότερο...
Κανείς όμως δεν μπορεί να ξεφύγει απο τον ίδιο του τον εαυτό...

Που θα μου πάει,θα τον βρω!!

Hot and Cold...

Όταν πρωτοάκουσα αυτό το τραγούδι δεν του έδωσα καμία απολύτως σημασία.. όσο περνούσαν οι μέρες όμως, άρχιζα να νιώθω μια τρελή ταύτιση..

Είμαι εντελώς hot and cold.. τη μια πετάω στα σύννεφα, την άλλη μουρτζουφλιάζω χωρίς κανένα προφανή λόγο..

Τη μια χαίρομαι, την άλλη κλαίω.. τη μια τραγουδάω, την άλλη γκρινιάζω..
και μιλάμε για διαφορετικές καταστάσεις μέσα σε μια ώρα ας πούμε!!!

Πότε επιτέλους θα βρω μια ισοορροπία στα συναισθήματα μου? Να είμαι χαρούμενη βρε παιδί μου και πάει και τελείωσε, θα είμαι χαρούμενη ο κόσμος να χαλάσει..

Πότε θα σταματήσει η κυκλοθυμία? Είπαμε καρκίνοι, κυκλοθυμικά ζώδια, αλλά έτσι όπως πάω, το σύστημα θα καταρρεύσει.. δεν έχω ένα κουμπάκι γαμώτο, γιατί επηρεάζομαι έτσι??

Άντε πια! Θέλω να νιώθω ότι νιώθω,γιατί έτσι γουστάρω!

Να τελειώσει κι αυτή η ρημάδα η εξεταστική γιατί τη νιώθω να με πνίγει πιο πολύ απο κάθε άλλη φορά.. ουφ!

Τα' γραψα και ξαλάφρωσα λίγο. Πάμε για τη γκρίνια τώρα... ;)

Μπορώ??

Ουφ.. Μπήκε καινούρια χρονιά.. Την υποδέχτηκα ανανεωμένη, με νέους στόχους, νέες ελπίδες, νέα όνειρα.. αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς, παλιά μυαλά..

Μα εγώ τραβάω ζόρι, που πια δεν είσαι εδώ..

Ακόμη δεν επέστρεψα, οι υποχρεώσεις άρχισαν να με προσπερνούν και νιώθω να βλέπω τη ζωή μου να φεύγει σιγά σιγά απο τα χέρια μου. Ξεκίνα η εξεταστική περίοδος.. ποια εξεταστική? το μυαλό πετάει ακόμη..

Μην απορείς που σκέφτομαι, πάλι εσένα..

Κάποιες μέρες ξυπνάω και δεν αφήνω κανέναν και τίποτα να μου χαλάσει τη διάθεση.

Ούτε η βρύση που τρέχει, ούτε το ότι έχω μείνει ταπί και ψύχραιμη, ούτε το διάβασμα, ούτε η μουρτζουβλαχιά όσων ξύπνησαν κακόκεφοι, ούτε ο καιρός, ούτε η περίοδος..ούτε..ούτε..

Πως να ξεχωρίσω την αλήθεια σου..

Βοήθησε με να δω καθαρά..

Υπάρχουν όμως μέρες.. που καταριέμαι την ώρα και τη στιγμή που έκανα το λάθος να σηκωθώ απο το κρεβατάκι μου.. που είναι σαν να έχει συνομοτίσει όλος ο κόσμος για να γίνουν τα νεύρα μου κουρέλια.. που τίποτα δεν φαίνεται να λειτουργεί..

Που νιώθω τόσο ευάλωτη γαμώτο..

Αισθάνομαι πως θα σπάσω απο λεπτό σε λεπτό και μόνο στη σκέψη σου..

θέλω επιτέλους να σταθώ στα πόδια μου και να μην έχω ανάγκη κανέναν.. Μπορώ??