Nowhere like home..

Μπορεί να έφυγα για φοιτήτρια σαν κυνηγημένη και να έριξα μάυρη πέτρα πίσω μου..

Μπορεί να λατρεύω τη Θεσσαλονίκη μέχρι εκεί που δεν πάει..

Μπορεί να τη θεωρώ πατρίδα μου και να πορώνομαι πιο πολύ και απο τους ίδιους τους Θεσσαλονικιούς...

Αλλά τελικά.... πουθενά σαν το σπίτι σου!!!

Είναι άλλο πράγμα να γυρνάς σπίτι σου, στο δωμάτιο σου, στο κρεβάτι σου...

Η μαμά σου να έχει κάνει όλο το σπίτι χριστουγεννιάτικο...

Να έχει στολίσει ένα δέντρο μέχρι εκεί πάνω (καμιά σχέση με τη δικιά μου κουτσουλίτσα στη Θεσ/νίκη) και να σε περιμένει με την πιατέλα απο μελομακάρονα στο ένα χέρι, και τους κουραμπιέδες στο άλλο ...

Να σου έχει φτιάξει όλα τα αγαπημένα σου φαγητά, σαλάτες, γλυκά, ποτά και δεν συμμαζεύεται...

Να λες στον μπαμπά σου τα κάλαντα και να πέφτουν τα 20ευρα...

Να βλέπεις επιτέλους την ανιψιά σου που έχει γίνει γίγαντας απο την τελευταία φορά που την είδες και να σου σκάει κάτι χαμόγελα που ζεσταίνουν και τη σκληρότερη καρδιά...

Να κοιμάσαι στο παιδικό σου κρεβάτι και να έχεις την αφίσα του Σάκη πάνω απο το κεφάλι σου..

Να σε παίρνει ο ύπνος ακούγοντας τον αγαπημένο σου σταθμό που δεν εκπέμπει Θεσ/νίκη..

Here with me..

I didn't hear you leave
I wonder how am I still here
And I don't want to move a thing
It might change my memory

Oh I am what I am
I do what I want
But I can't hide

And I won't go
I won't sleep
I can't breathe
Until you're resting here with me

And I won't leave
I can't hide
I cannot be
Until you're resting here with me

I don't want to call my friends
For they might wake me from this dream
And I can't leave this bed
Risk forgetting all that's been

Oh I am what I am
I do what I want
But I can't hide

And I won't go
I won't sleep
I can't breathe
Until you're resting here with me

I won't leave
I can't hide
I cannot be
Until you're resting here..

Because you loved me...

For all those times you stood by me
For all the truth that you made me see
For all the joy you brought to my life
For all the wrong that you made right
For every dream you made come true
For all the love I found in you
Ill be forever thankful baby
Youre the one who held me up
Never let me fall

Youre the one who saw me through through it all

You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldnt speak
You were my eyes when I couldnt see
You saw the best there was in me

Lifted me up when I couldnt reach
You gave me faith coz you believed
Im everything I am
Because you loved me

You gave me wings and made me fly
You touched my hand I could touch the sky
I lost my faith, you gave it back to me
You said no star was out of reach
You stood by me and I stood tall
I had your love I had it all
Im grateful for each day you gave me
Maybe I dont know that much
But I know this much is true
I was blessed because I was loved by you

You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldnt speak
You were my eyes when I couldnt see
You saw the best there was in me

Lifted me up when I couldnt reach
You gave me faith coz you believed
Im everything I am
Because you loved me

You were always there for me
The tender wind that carried me
A light in the dark shining your love into my life
Youve been my inspiration
Through the lies you were the truth
My world is a better place because of you

You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldnt speak
You were my eyes when I couldnt see
You saw the best there was in me

Lifted me up when I couldnt reach
You gave me faith coz you believed
Im everything I am
Because you loved me

You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldnt speak
You were my eyes when I couldnt see
You saw the best there was in me

Lifted me up when I couldnt reach
You gave me faith coz you believed
Im everything I am
Because you loved me

Im everything I am
Because you loved me..

Μέτρησα...

Μέτρησα τις πιο βαθιές μας διαφορές
κι ήταν η σχέση μας αυτές
χάιδεψέ τες αν τις δεις ποτέ

Κι έπειτα το χρόνο μέτρησα να δω
αν προλαβαίνω να σου πω
Από μένα πόσα δεν μπορώ

Ό,τι κι αν γίνει ένα να λες
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές
κι εγώ...εσένα

Κι αν μείνει τ' όνειρο μισό
κι αν το φιλί χαθεί κι αυτό
Ένα να λες σαν να'ναι χθες
Πως μ'αγαπάς χίλιες φορές...

Έψαξα έτσι ένα ψέμα σου να βρω
να μην μπορώ να τ' ανεχθώ
και δεν βρήκα ούτε ένα

Κι έπειτα μέτρησα πάλι για να δω
αν είν'τα λάθη μου εδώ
και δεν έλειπε κανένα...

Μέτρησα - Ελευθερία Αρβανιτάκη

Αδέσποτες νύχτες..

Μόνος μου χαζεύω στο παράθυρο
πως αναβοσβήνουν τόσα φώτα
χάθηκε το βλέμμα μου στο άπειρο
χάθηκες χτυπώντας μου την πόρτα

Έκλεισες τη νύχτα στο δωμάτιο
Κι έγινα σκιά πάνω στον τοίχο
Κι ένα τραγουδάκι απ' το ράδιο
κλείνει τη ζωή μου σ' ένα τοίχο

Αδέσποτες οι νύχτες σαν σκυλιά
Γυρίζουνε στα χρόνια τα παλιά
Και ψάχνουν μια χαμένη αγκαλιά
να βρουν για να κρυφτούνε

Αδέσποτες οι νύχτες που περνώ
Το ξέρω δεν ξεχνάς και δεν ξεχνώ
Δυο άστρα σε χαμένο ουρανό
ποια νύχτα θα βρεθούμε

Σου 'στελνα τις νύχτες τόσα σήματα
Τώρα πια δεν έχουν σημασία
Σ' άρεσαν τα λόγια και τα σχήματα
Μα ποτέ δεν μπήκες στην ουσία

Γυάλινη αγάπη και μου έσπασε
Ψάχνω να μαζέψω τα κομμάτια
Πάλιωσε η κουβέρτα και δεν έφτασε
Για να σκεπαστώ μέχρι τα μάτια

Ομοιοπαθητική στον έρωτα..

Πότε ξέρεις πως ήρθε η ώρα για να ξεπεράσεις μια σχέση?


Πότε καταλαβαίνεις πως ήρθε ο καιρός να προχωρήσεις και να αφήσεις πίσω έναν άνθρωπο, μια σχέση και επιτέλους μια ζωή?

Πότε νιώθεις πως ο άλλος δεν πρόκειται να σου κάνει τη χάρη και να γυρίσει όσο και αν εσύ θα το ήθελες?

Νιώθω πως είμαι μαζόχα ώρες ώρες..


Κάθομαι και βασανίζω το μυαλό μου με σκέψεις πως θα γυρίσεις και θα είναι πάλι όλα όπως πρώτα, και ίσως και καλύτερα..
Κάθομαι και σκέφτομαι πως μ' αγαπάς ακόμη αλλά κάτι σε εμποδίζει απο το να τρέξεις στην αγκαλιά μου..

Υπάρχει και όνομα για την άμυνα μου..αμέ.. Η ομοιοπαθητική. (ανακαλύφθηκε πολύ αργότερα, οπότε μη λυπάσαι Σίγκμουντ, είμαι σίγουρη πως όλο και κάτι θα έχεις πει και εσύ γι'αυτό).
Εκτίθεμαι στην αρρώστια και δεν προσπαθώ να την πολεμήσω με γιατροσόφια. Απλά την υπομένω και εύχομαι να έχω γερό ανοσοποιητικό. Αυτό κάνω και εγώ μαζί σου, απλά εύχομαι..


Μέχρι στιγμής, η μάχη καλά κρατεί αλλά νιώθω τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν σιγά σιγά..

Η επιρροή σου πάνω μου βλέπεις, είναι ακόμη τεράστια.
Δε σε βλέπω, μα σε νιώθω στον αέρα.. Δεν σε ακούω, μα η φωνή σου αντηχεί στα αυτιά μου..
Όλη η πόλη αναβλύζει απο σένα και απο εκεί που τη λάτρευα, πλέον με πνίγει.. Σε κρατάει μακριά μου..

Ωχού, δεν παλεύομαι πια. Ακόμη κι όταν θέλω να μιλήσω για το πως να σε ξεπεράσω, καταλήγω να μιλάω για σένα και φτού κι απο την αρχή..

Arkas rules..!!

Τις προάλλες, εντελώς τυχαία έπεσα σε μια ιστοσελίδα που περιείχε τα άπαντα του Αρκά..

Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου και βρέθηκα να ξημερώνομαι κολλημένη στον υπολογιστή.. Η κοιλιά μου είχε πρηστεί απο τα γέλια και τα μάγουλα μου πονούσαν απο τα πολλά χαμόγελα. Ο άνθρωπος... είναι άπλά αθάνατος!!

Ενδεικτικά, αναφέρω κάποια πετυχημένα:

''Προσπαθώ να βγω από το ψυχολογικό αδιέξοδο, αλλά δε μπορώ να θυμηθώ από που μπήκα..''

''Δημοκρατία είναι 4 λύκοι και 1 πρόβατο να ψηφίζουν για φαγήτο''.

''Το καλύτερο φάρμακο για το βήχα είναι η φασολάδα. Μετά θα φοβάσαι να βήξεις''.

''Αυτοί που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε''.

''Μη διαφωνείς δημόσια με έναν ηλίθιο, μπορεί ο κόσμος να μην καταλάβει τη διάφορα''.

''Η διαφορά μεταξύ ιδιοφυΐας και βλακείας είναι ότι η ιδιοφυΐα έχει όρια''.

''Μην εκνευρίζεσαι αν ο γείτονάς σου έχει το στέρεο ανοιχτό στις δύο το πρωί. Τηλεφώνησέ του στις τέσσερις και πες του πόσο σου άρεσε''.

''Ο άνθρωπος που χαμογελά όταν όλα πάνε στραβά έχει σκεφτεί κάποιον να ρίξει το φταίξιμο''.

Και το αγαπημένο μου:

''Οι στατιστικές λένε ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες υποφέρει από κάποια διανοητική διαταραχή. Σκέψου τους τρεις καλύτερους φίλους σου. Αν είναι υγιείς, τότε έχεις πρόβλημα''.

Το ναρκωτικό μου.. είσαι εσύ.

Όσο κι αν προσπαθώ να σε βγάλω από το μυαλό μου, πάντα θα υπάρχουν γεγονότα και καταστάσεις που θα φέρνουν με βία τη θύμηση σου στην επιφάνεια του μυαλού μου.

Αυτό ακριβώς συνέβη όταν, άξαφνα, όταν ήμουν εντελώς απροετοίμαστη..μύρισα το άρωμα σου..
Τα’ χασα.
Το τι σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου δεν λέγεται- οι πιο αισιόδοξες πως ήρθες να με βρεις..

Πάσχιζα να εισπνεύσω όση ζωή μου δόθηκε τόσο απρόσμενα και αμέσως ένιωσα μια ευφορία. .
Έτσι εξηγούνται όλα, είσαι το ναρκωτικό μου..
Μόνο μαζί σου μπορώ να νιώσω πως ζω.
Αυτή τη στιγμή, μάλλον βρίσκομαι στο κέντρο αποτοξίνωσης αλλά οι υπεύθυνοι δεν κάνουν πολύ καλή δουλειά γιατί το μυαλό μου ακόμη κατακλύζεται από την ουσία σου..
Θέλω τη δόση μου..

Νιώσε με..

Νιώσε με
έστω για μια φορά πριν πεις αντίο
νιώσε με
μακριά σου λίγο λίγο αργοπεθαίνω
σώσε με
να μη με λένε Εύα αν τη βγάλω εγώ
μακριά σου

Νιώσε με να δεις πως σ' αγαπάω ακόμα
δε μπορώ να λειτουργήσω μ' άλλο σώμα
νιώσε με να δεις πως λιώνω είμαι χώμα
σαν σκεφτώ πως άλλη σ' αγκαλιάζει εγώ
τρελαίνομαι
θέλω τα χάπια μου
δεν υποφέρομαι
νιώσε με

Νιώσε με
το έχω τόσο ανάγκη αυτό το βράδυ
νιώσε με
απέχω ένα βήμα από τον Άδη
σώσε με
πες μου δεν είναι ψέμα ο έρωτας
που ζήσαμε.

Νιώσε με να δεις πως σ' αγαπάω ακόμα
δε μπορώ να λειτουργήσω μ' άλλο σώμα
νιώσε με να δεις πως λιώνω είμαι χώμα
σαν σκεφτώ πως άλλη σ' αγκαλιάζει εγώ
τρελαίνομαι
θέλω τα χάπια μου
δεν υποφέρομαι
νιώσε με

Δεν μπορώ να σε ξεχάσω, στο ομολογώ..

Κοιτάω το δωμάτιο μου και με πιάνει το παράπονο.. Το ίδιο μου το σπίτι, δε μου ανήκει πλέον, το έχεις κάνει δικό σου.. Σε φαντάζομαι να κάθεσαι σε κάθε γωνιά του..

Κοιτάω τον καθρέφτη και το βλέμμα μου πέφτει στο αυτοκόλλητο ‘’I love you’’ που κόλλησες κάποιο βράδυ. Γελούσες σαν μικρό παιδί και είχα καταλάβει πως είχες κάνει κάποια σκανταλιά..

Κοιτάω τον τοίχο όπου δεσπόζει ο πίνακας που μου ζωγράφισες.. Τα χρώματα μου, με τα χρώματα σου, ταιριάζουν, είναι τόσο αρμονικά δεμένα..

Διαβάζω το βιβλίο σου, φοράω τα ρούχα σου, κοιμάμαι στη μεριά σου, χαζεύω την φωτογραφία μας.. Δυο άνθρωποι που απολαμβάνουν ο ένας την ύπαρξη του άλλου..

Μη βιαστείς να με μαλώσεις όμως.. κάνω και κάποια πρόοδο!

Έχω πάψει να κοιτάω σε όλους τους δρόμους μήπως και ακούσω τη μηχανή..

Ξέρω πως αν θέλεις να σε δω, θα σε δω.. Διαφορετικά, ακόμη και αν ψάξω σε κάθε γωνιά της πόλης, πάλι δε θα σε βρω!

Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς το γεγονός πως σε έχουν δει όλες οι φίλες μου εκτός από μένα.. και πάει ένας μήνας ρε γαμώτο που δεν έχω νέα σου..

Ας είναι, νιώθω πως βρίσκεσαι σε παρόμοια κατάσταση με μένα και αυτό μου προκαλεί μια αίσθηση δικαιοσύνης.. Να δεις τι ωραία που περνάω μακριά σου..

Σκέτη κόλαση, για να μην πω τίποτα χειρότερο..

Λύγισε χαρά μου.. λύτρωσε με.. Σε χρειάζομαι..

Γύρνα σε μένα.. Μ’ ακούς;

Δεν μπορώ να σε ξεχάσω στο ομολογώ…

θέλω να γυρίσεις σε χρειάζομαι..

Δεν μπορώ να σε ξεχάσω στο ομολογώ..

σε έχω στο μυαλό μου νύχτα μέρα..

Θέλω να γυρίσεις σ’ αγαπώ…

Άντε..και καλή μας αρχή!!!

Πρώτη εβδομάδα μαθημάτων...

Όχι συγγνώμη.. όταν μπαίνεις στην αίθουσα.. και είστε ξαφνικά τρεις και ο κούκος (στην κυριολεξία, εσύ, ο φυτούκλας και η κουκουβάγια η καθηγήτρια) και νιώθεις ξαφνικά παγιδευμένος, με μια καθηγήτρια η οποία ωρύεται πάνω από το κεφάλι σου καθώς την έχει πιάσει οίστρος , ο φυτούκλας από απέναντι να συγκατανεύει ζωηρά προσπαθώντας να πιάσει το συναίσθημα της καθηγήτριας και εσύ να νιώθεις πως θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί μπας και γλυτώσεις από καμιά ροχάλα..τι κάνεις??
Κάπως έτσι πέρασε η πρώτη εβδομάδα αφού λίγο πολύ όλα τα μαθήματα ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο.. λίγοι φοιτητές, τρελοπαρμένοι καθηγητές και εσύ να τρέχεις πανικόβλητος να βρεις μαθήματα να συμπληρώσεις τη ρημάδα τη δήλωση μπας και πάρεις επιτέλους πτυχίο!

Φυσικά η καθηγήτρια για την πτυχιακή άφαντη, οι ημερομηνίες για την πρακτική ανύπαρκτες, να μην μπορεί να δώσει κανείς μια λύση στην τεράαααστια ουρά της γραμματείας, και να καραδοκούν και τα πρωτάκια σε κάθε γωνιά με ένα σωρό ντοινγκ απορίες ( όταν λέει πως τα μαθήματα θα αρχίσουν από τις 6/10, σημαίνει πως δεν θα κάνουμε σήμερα μάθημα? Ντααα!)
Γενικά ένα μπάχαλο, ένα πράμα ότι να’ ναι, οι καθηγητές στην κοσμάρα τους, οι φοιτητές ακόμη περισσότερο και εμείς οι επιμελείς(άκουσα κανέναν να γελάει?) φοιτητές τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή?
Τέλος πάντων, καλή μας σχολική χρονιά και καλό κουράγιο..
Υ.Γ. Αυτή η Στατιστική θα βγει ποτέ ρε παιδιά? Τι, με το πτυχίο να την περιμένουμε??

Μια σταγόνα ελπίδας ζητούσα μόνο..

Πόσο εύκολα αλήθεια πάμε απο την κόλαση στον παράδεισο??
Πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει η διάθεση μας και ξαφνικά να νιώθουμε σαν να πετάμε στα σύννεφα??
Πόσο θάρρος χρειάζεται για να παραδεχτείς μια αλήθεια??
Πόσο κουράγιο για να πεις πως δεν έχει τελειώσει τίποτα και πως όλα είναι μέσα στο παιχνίδι??

Το χειρότερο μου είναι η αναμονή. Σε τρώει. Κυριολεκτικά. Να περιμένεις μια απάντηση, ένα ναι ή ένα όχι, τη ζωή ή το θάνατο και ο έλεγχος να έχει φύγει πλέον απο τα χέρια σου.. Να νιώθεις εντελώς αδύναμος και έρμαιο της μοίρας κάποιου άλλου..

Όταν όμως η αναμονή λάβει τέλος, έρχεται η λύτρωση. Η απάντηση, όποια κι αν είναι, είναι ικανοποιητική απλά και μόνο γιατί σε έχει βγάλει απο το λαβύρινθο τόσων σκέψεων.
Όταν όμως η απάντηση είναι συνάμα θετική, τότε is heaven on earth.

Βλέπετε, μ'αγαπάει...

Όλο φεύγω κι όλο γυρίζω..

Φθινόπωρο.
Θάνατος και αναγέννηση. Τόσο όμορφη εποχή. Μελαγχολία. Πέσιμο των φύλλων. Αέρας.
Βροχή και χουχούλιασμα στον καναπέ με μια κούπα ζεστή σοκολάτα..μμμ..
Μόνο που μέσα σε αυτό το υπέροχο σκηνικό, υπάρχει κάτι που λείπει..
Εσύ..
Εσύ που δεν είσαι εδώ να με κρατήσεις, να με πάρεις αγκαλιά να μην κρυώνω.. Να μου πεις πως μ'αγαπάς.
Πόση μοναξιά να αντέξει ένας άνθρωπος??