Μαύρα σύννεφα...πάνω από κάτι τόσο όμορφο όσο εσύ και η σχέση που έχουμε...
αυτή η ικανότητα του ανθρώπου βρε παιδί μου, η τάση να οδηγεί οτιδήποτε όμορφο υπάρχει στη ζωή του προς την καταστροφή...δεν θα την καταλάβω ποτέ...τόση ένταση σήμερα...και γιατί? χωρίς λόγο....
εσύ δεν έκανες ΤΊΠΟΤΑ δε σε κατηγορώ ούτε στιγμή. εγώ φταίω και οι ψυχαναγκαστικές σκέψεις μου, οι ανασφάλειες μου το φτωχό εγώ μου και το ισχυρό υπερεγώ μου. και αυτά γιατί? γιατί έτσι....γιατί ο εαυτούλης μου θεώρησε πως όχι ρε πούστη, πολύ καλά τα πας τελευταία, ας έρθει κι ένα μαύρο σύννεφο και στη δική σου σχέση..καιρός είναι...
αλλά η ειρωνεία ποια είναι! πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα! πως τα δημιουργείς μόνος σου οεο! δηλαδή έλεος!!!! μαλακία δηλαδή!
ηρέμησε...πιες λίγο νερό, σκέψου. καθάρισε λαιμό, ανάπνευσε. λίγο πιο καθαυτή η σκέψη τώρα.
Ξέρεις, αφού ξέρεις λέμε. Ξέρεις τι νιώθει για σένα. το Ξέρεις. το Νιώθεις. και το Πιστεύεις. επομένως????.......
Η αιώνια κυκλοθυμία μου?
η τάση μου να ψάχνω λάκκους??
το ταλέντο μου να τους δημιουργώ εκεί που δεν υπάρχουν???
Δεν ξέρω...
ίσως μια πανίσχυρη δύναμη που μας παρασέρνει και μας οδηγεί στην αρχική μας κατάσταση...τη μοναξιά...ίσως μια ροπή, μια τάση για μοναδικότητα....ίσως..ίσως..ίσως.......
ίσως απλά ενδόμυχες σκέψεις μιας ερωτευμένης κοπέλας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου