Κάθε Σεπτέμβρη....

Εντάξει, ίσως άργησα να κάνω αυτή την ανάρτηση, αλλά σήμερα το πρωί, μιας και έχω ρεπό, είπα να μου κάνω τη χάρη και να γράψω για την αγαπημένη μου εποχή.

Διαπιστώνεις ότι έχει μπει το φθινόπωρο:

• Όταν ξυπνάς το πρωί και διαπιστώνεις πως όλο το πάτωμα είναι γεμάτο φύλλα γιατί ξέχασες ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα το προηγούμενο βράδυ..
• Όταν κάθεσαι στη βεράντα με μια ζεστή κούπα καφέ και χρειάζεσαι και ζακέτα..
• Όταν κάνεις σχέδια και δίνεις υποσχέσεις για μια καινούρια αρχή..
• Όταν αρχίζουν τα σχολεία ( όχι οτι σε επηρεάζει άμεσα, αλλά επηρεάζει όλη την οικογένεια, μιας και έχουμε και μια δασκάλα :))
  
• Όταν έρχεται η γιορτή σου...
• Όταν σταματάς να πίνεις κρύο νερό.
  
• Ότα ξαναρχίζεις να ακούς Θηβαίο, Μάλαμα, Αλεξίου και τους παλιούς γνώριμους μελαγχολικούς σου ήχους.
• Όταν η φώτο απο τις βουτιές σου στις παραλίες, αντικαθιστάται απο πεσμένα φύλλα σε κινητό και υπολογιστή
• Όταν γίνεσαι σπιτόγατα και έχεις και τον καιρό με το μέρος σου
• Όταν εύχεσαι για βροχή...

Με τη μαμά μου, έχουμε διαπιστώσει πως ο Σεπτέμβρης δεν μας πολυπάει σαν μήνας. Ότι κακό έχει συμβεί στην οικογένεια μου, έχει συμβεί Σεπτέμβρη. Χωρίς πλάκα όμως.
Όπως και να'χει, είναι χαρά για μένα, γιατί μου αρέσει η όλη ατμόσφαιρα.
Είναι λες και σου μιλάει ο αέρας, είναι λες και τα κτίρια μοιάζουν διαφορετικά, σαν να έχουν ξεφύγει απο μια άλλη εποχή..

Σαν να μεταμορφώνομαι στην πιο νοσταλγική εκδοχή μου, στην πιο ξέγνοιαστη..
που όσο και να φοβάσαι οτι θα με πνίξει η μελαγχολία μου, εγώ τη γουστάρω....