Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Κάπου ανάμεσα σε στέγη, βιβλία, μελωδίες και φθινόπωρο...


Βγαίνω στη βεράντα για ένα κλεφτό τσιγάρο μετά απο πόσες ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή...Ναι. έκανα καλή δουλειά. Κάθισα και έγραψα με αλφαβητική σειρά, όλες τις εστίες που υπάρχουν στην περιοχή που θα με φιλοξενήσει το ερχόμενο εξάμηνο...

Δε φοβάμαι καθόλου. Είμαι έτοιμη. Πάντα ήμουν. Απλά τώρα το έμαθαν και οι γύρω μου. Αυτό που με φοβίζει είναι το οτι θέλω να μη γυρίσω..Χμ.. αυτό ας μην το πούμε παραέξω. Δεν ξέρω αν είναι όλοι έτοιμοι να το μάθουν.

Ησυχία. Βρεγμένοι δρόμοι και τα μισά κίτρινα μισά πράσινα φύλλα του δέντρου μπροστά στο σπίτι υγρά. Δεν έχει κρύο. Δοκιμάζω τον εαυτό μου για το πόσο θα κρατήσω. Άλλωστε είναι απαραίτητα τέτοια κρασ τεστ. Θα πάω στη χώρα του ψόφου, πρέπει να μπορώ να χειριστώ το κρύο.

Άρχισε ξανά. Ακούγεται μόνο ο Μίλτος, η Ελευθερία και οι φίλοι τους. Και φυσικά η βροχή. Κάτι τέτοιες ώρες, είναι σα να μου μιλάει. Να συζητάμε για όσα με παιδεύουν, όσα με τρομάζουν, με ενθουσιάζουν.. Καλή ακροάτρια, δε λέω.

Φοβάσαι μου είπες μην κάνεις λάθη... μα ποιος δεν έκανε? Και γιατί θα πρέπει να ζεις μέσα στην ανασφάλεια και το φόβο?... Ζήσε αγάπη μου...ζήσε μαζί μου κι ας κάνουμε μαζί λάθη..

Όπως είπε και ο λατρεμένος Όσκαρ, ο τόπος που διαπράττονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα, είναι ο εγκέφαλος. Εκεί μετράνει όλα. Μικρά και μεγάλα. Που πραγματικά, δεν έχουν και μεγάλη διαφορά. Μικρά και μεγάλα. Νύχτα και Μέρα. Άσπρο και Μαύρο. Πόνος και Χαρά.
Το θέμα είναι να πεις πως τα χεις ζήσει και τα δύο. Αλλιώς και τι να λέει αδερφέ... Αν δε ζήσεις τη νύχτα, δε μπορείς να εκτιμήσεις τον ήλιο..Αν δεν βούλιαξες στο μαύρο, δεν μπορείς να εξαγνιστείς στο λευκό...και φυσικά, αν δε βιώσεις τη χειρότερη εξαθλίωση, την απογοήτευση, την πίκρα, το χωρισμό και το πόνο σε ψυχή και σώμα, δεν μπορείς να καταλάβεις την κάθαρση, τη λύτρωση που μπορεί να σου προσφέρει ένα χαμόγελο, ένα γλυκό βλέμμα, ένα βουβό σ'αγαπώ....

Αμπελοφιλοσοφώ πάλι βραδιάτικα. Ώρα για Ντοστογιέφσκι. Το ριξα στα βαριά.

5 σχόλια:

Angelos είπε...

Για ποια χώρα αν επιτρέπεται;

Καλή αρχή σου εύχομαι και να ξέρεις συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις, από την αγαπημένη βροχή μέχρι το μυαλό και το πως εκτιμούμε πράγματα μέσα από δύσκολες καταστάσεις.

Το συναίσθημα του θέλω να φύγω και να μη γυρίσω το έζησα και εγώ. Μόνο μόνη σου θα καταλάβεις τι πραγματικά θέλεις.

Feather είπε...

Μιας και το έζησες και γύρισες...ποια η άποψη σου?? Είναι ίσως μόνο κάτι περαστικό που με πνίγει?? Δεν ξέρω... απο τη στιγμή που έμαθα οτι θα φύγω, δεν κρατιέμαι!!

Και όσο για το μέρος, σκέψου το ως μια περιοχή οικεία και σε σένα..

Angelos είπε...

Κοίτα, με εμένα τα πράγματα ήταν πολύ καθορισμένα και διαγεγραμμένα...
Έπρεπε να γυρίσω ούτως ή άλλως.

Εσύ υποψιάζομαι ότι πας για μεταπτυχιακό ή κάτι τέτοιο που δίνει την άμεση δυνατότητα για να μείνεις εκεί.

Θα το καταλάβεις εκεί αυτό. Κάνοντας τις συγκρίσεις σου και βρίσκοντας τους ρυθμούς σου θα βρεις τι θέλεις.

Μια συμβουλή αν πας κοντά στα μέρη μου. Η μέρα είναι πολύ μικρή. Πολλοί επηρεάζονται και αλλάζει η διάθεσή τους προς το άσχημο. Μην τους αφήσεις να σου αλλάξουν και τη δική σου διάθεση!!! Επίσης, μην κάθεσαι μέσα στο σπίτι. Αν μπορείς διάβαζε ακόμα και στο πανεπιστήμιο,κοινωνικοποιήσου πολύ. Σε μια ξένη χώρα δεν σου κάνει να νιώθεις μόνος.

Πήγαινε εκεί και ζήσε αυτό που θέλεις να ζήσεις. Επίσης, κάνε όσα ταξίδια μπορείς!

Το email μου είναι δημόσιο, αν θέλεις το ότιδήποτε είτε ξεκινώντας από εδώ είτε εκεί μπορείς να μου στείλεις...

Angelos είπε...

* δεν σου κάνει ΚΑΛΟ να μένεις μόνος


Υ.Γ.: Συγνώμη αν πλατίασα και έθιξα πολλά χωρίς να γίνω απόλυτα σαφής.

Feather είπε...

Δεν πλατίασες καθόλου! Ίσα ίσα, κατάλαβα πως για να πεις τόσα, έχεις άποψη και μπορείς να πεις πράγματα πάνω στο θέμα, που το εκτιμώ πολύ...

Ευχαριστώ και για κατανόηση, όσο και για το μαιηλ, που πολύ φοβάμαι πως θα το χρησιμοποιήσω!! :PP

Απο εκεί και πέρα, αυτό που με φοβίζει, είναι οτι είμαι μελαγχολική σαν άνθρωπος έτσι κι αλλιώς και εκεί που πάω μπορεί να καώ...

Τέλος, φως στο τούνελ θα βλέπω μέσω των ταξιδιών που λατρεύω και μαζεύω απο τώρα χρήματα!!! (είδες, κι εγώ πλατίασα..)